Gedachten voor thuis 10 augustus 2025

Wachten

19e zondag door het jaar. Lucas 12, 32-48

Veel tijd van ons leven brengen wij door met wachten, lange rij in supermarkt, onderweg altijd in een file, lange wachttijden in ziekenhuizen, of wachten op een huis voor de kinderen. Dat vinden we soms heel moeilijk. De eerste leerlingen van Jezus zaten na Zijn dood te wachten op Zijn wederkomst, dat viel niet mee.  In de jaren zestig sloeg onze kerk nieuwe wegen in.  Ik denk dat we net als Abraham, terecht op weg zijn gegaan, om te zoeken naar nieuw land, een nieuwe toekomst voor onze kerk. En nu, 60 jaar later, staan we weer voor veranderingen, door sluiting van kerkgebouwen, weer moeten we wachten. Abraham en Sara hebben hun leven lang op kinderen gewacht, en pas in hun hoge ouderdom, toen het eigenlijk helemaal niet meer kon, pas toen werd hun hartenwens vervuld en kregen zij alsnog ‘een nageslacht. Talrijk als de sterren aan de hemel en de zandkorrels aan het strand van de zee.  Inderdaad onze kerk is oud geworden en de geloofsgemeenschap grijs, maar ons geloof zal vrucht dragen en nieuw leven baren, ooit. Wat wij moeten doen, is wat Abraham en Sara deden: wachten, waken en blijven geloven.